5 november 2010 Ericeira
We ontdekken een sterretje in de voorruit. Daar moeten we iets mee doen, want wachten tot half december is geen optie. Ondertussen zijn we via Santa Cruz, (waar een schitterend strandplekje is voor een picknick), in Ericeira aangekomen. Dit is een oud vissersdorp, dat zijn tradities in ere houdt. Het is een doolhof van witte huisjes en smalle klinkerstraatjes hoog boven de oceaan. Vanaf boven (30 meter hoogte op een granieten rots) is er zicht op de drukke haven beneden, waar de boten liggen die door een tractor uit het water zijn getrokken. Op 5 oktober 1910, toen Portugal een republiek werd, voer Manuel II, de laatste koning van Portugal hier vandaan naar Engeland om daar tot zijn dood in ballingschap te verblijven. Er wordt momenteel hard gewerkt om een grote (nieuwe?) pier te maken en vrachtwagens met grote blokken graniet rijden af en aan. Er is heel wat te zien en de plaatselijke oudjes hangen over de rand om alles te bekijken en van commentaar te voorzien. We vinden een prachtig plekje naast een marisqueira (visrestaurant) en bij de zogenaamde 'Furnas'. Hier zijn de rotsformaties in zee toegankelijk gemaakt d.m.v. trappetjes, bankjes en bruggetjes. Overal hangen versieringen in de vorm van tegels, bordjes en spreuken.'s Avonds gaan we heerlijke gegrilde verse vis eten bij het restaurant.

6 november 2010 Mafra
We bellen via onze kampeerautoverzekeringshulplijn met Carglass Nederland om iets te regelen voor de voorruit. Ze nemen de gegevens op en maken contact met Carglass Portugal om voor ons een afspraak te regelen in de buurt waar we nu zijn. Maandag horen we meer.
We bezoeken Mafra waar een gigantisch paleis annex klooster te bezichtigen is. Het gebouw laat het stadje bijna in het niet verdwijnen. Het middelste deel wordt ingenomen door de basiliek met twee hoge torens, 6 orgels en veel beeldhouwwerk. Vooral de grootte van alle vertrekken maakt indruk. We lopen dan ook heel wat meters hier. Ook de bibliotheek is indrukwekkend met een verzameling van 40.000 met goud bedrukte lederen banden in houten rococo-boekenkasten en een vloer van ingelegd marmer. Als we alles bekeken hebben rijden we via een mooie route door naar Sintra dat op de noordelijke hellingen van de Serra de Sintra ligt tussen beboste ravijnen en zoetwaterbronnen. Ook deze stad staat op de Werelderfgoeglijst van UNESCO. Het is even zoeken in de smalle straatjes naar de parkeerplaats vlak bij het oude centrum en al bijna donker als we ons plekje voor de nacht hebben gevonden vlak naast een museum voor beeldhouwkunst. De dagjesmensen zijn vertrokken en we horen alleen nog een kabbelend stroompje naast het pleintje.

Zondag, 7 november Marietta is jarig...proficiat!! Sintra
Wandelen door Sintra gaat gepaard met veel klimmen en dalen. We blijken vlakbij het Palácio Nacional de Sintra te staan en na een klein klimmetje zien we al de twee hoge conische schoorstenen van het paleis, dat van eind 14e eeuw tot 1880 een residentie was van de koninklijke familie. De verbouwingen aan het paleis hebben tot een fascinerende mengeling van verschillende stijlen geleid, waaronder de Moorse. De mooiste ruimte is wel de Sala dos Brasões. Een prachtige zaal met een koepel versierd met hertenkoppen die de wapens van 74 Portugese adellijke families dragen; de benedenmuren zijn bedekt met 18e eeuwse azulejosvoorstellingen. We komen hier verschillende reisgroepen tegen, waaronder een Japanse, waarvan de reisleidster met een microfoontje de leden van de groep via een oortelefoontje met zendertje de uitleg geeft. Heel praktisch! Zo hoeft ze niet steeds alle mensen om zich heen te verzamelen. Hierna maken we nog een wandelingetje naar het aparte gemeentehuis en het station. Ook nu is het weer veel trappen klimmen.'s Middags rijden we via een spectaculaire route met haarspeldbochten over steile, smalle wegen richting de oceaan. We doen halverwege nog een bosrijk park aan met het rijkversierde 19e eeuwse paleis van Monserrate. Het is een oerwoud van exotische bomen en struiken, o.a. een reusachtige 'Christmas Tree'(die we uit Nieuw Zeeland kennen), boomvarens, Camelia's en aardbeibomen. We komen een waterval, een meertje en een als ruïne gebouwde kapel tegen,die wordt overwoekerd door een enorme vijgenboom en ons meteen doet denken aan Ankor Wat. De tuinen werden eind 18 eeuw ontworpen door een rijke jonge Engelsman, William Beckford. Een andere rijke textielbaron Francis Cook kocht het landgoed en bouwde er in Moorse stijl dit paleis, dat momenteel geheel gerestaureerd wordt. We kunnen dan ook alleen de benedenverdieping bekijken. Het ziet er zeer exotisch uit, we mogen er geen foto's maken helaas. Het einde van de route komt uit bij Cabo da Roca, waar een vuurtoren boven op een 140 meter hoge klif het meest westelijke punt van het Europese vaste land markeert. We eindigen deze dag op de camping in de duinen van Guincho, vlak bij Cascais.