11-11-2010. De Taag over.

Niels: van harte beterschap met de genezing van je knie en ook Joke heel veel sterkte met je nieuwe heup! Lukt het al met de puzzel??

Vandaag hebben we Lissabon verlaten en zijn de Taag overgestoken richting Setubal. Omdat het al vrij laat in de middag was (de was moest nog gedaan en het reislog bijgewerkt) bezochten we alleen even de Costa de Caparica, een geliefd vakantieoord van de Lisboa's die hier 's zomers komen zwemmen, zonnebaden, surfen en genieten van de vele restaurantjes en cafés. Nu is het er vrij rustig. We eten er een broodje en na uitgebreid boodschappen te hebben gedaan bij Pingo Doce rijden we door naar de vuurtoren Cabo Espichel op de uiterste punt van dit stuk kust, 100 meter boven de zee. We willen hier wat wandelingen maken. Het is er erg stil totdat er een buslading Spanjaarden de zonsondergang komt fotograferen nadat ze eerst verderop de bedevaartskerk hebben bezocht; we hoorden ze daar al kwetteren. Als die weg zijn, gaat het licht in de toren aan en is er alleen nog maar stilte.

12-11-2010. Vuurtoren, bedevaartskerk en dino's

Volgens ons boekje zou het hier op deze kaap in het najaar moeten stormen, maar het is windstil én zonnig. We maken een wandeling door dit ruige en heuvelachtige gebied. We komen bij de steile rotsen, waar 140 miljoen jaar geleden een kudde Sauropoden langs kwam en hun pootafdrukken hier achterliet. Dan kijken we bij de 18e eeuwse pelgrimskerk 'Onze Lieve Vrouwe Van De Kaap'. Aan weerszijden van het zandige plein staan de voormalige onderkomens van de bedevaartgangers.

‘s Middags rijden we via Sesimbra (mooie vissershaven met kleurige boten) naar Portinho da Arrábida. Dit ligt aan een de voet van de Serra da Arrábida aan een kleine beschutte baai met wit zandstrand en kristalhelder water. Een geweldige snorkelplek! Er staan hier ongeveer net zoveel huizen als restaurants(5). De ander huisjes liggen verder tegen de heuvel aan. Mooi plekje om te overnachten.

13-11-2010. Windmolens

Wat een stilte weer vannacht; alleen het klotsen van het water tegen de kade af en toe. Via een mooie weg rijden over deze bergrug naar Palmela net ten noorden van Setúbal. Hier zijn op een lange bergkam, over een lengte van 5 kilometer, een hel rits windmolens te vinden. Enkele zijn gerestaureerd, twee ervan zelfs bewoond en 1 is nog in werking voor de bakkerij ernaast. Aan weerzijden van deze bergkam hebben we weids uitzicht. Het is zaterdag en dan zijn er nogal eens mountainbikers onderweg, zo ook nu. Ze trekken zich niets aan van het keienpad.

Via de haven van Setúbal gaat het later met de veerboot naar de overkant van de rivier de Sado naar het schiereiland Troia. We komen uit in Carrasquiera. In deze streek liggen de grote rijstvelden van Portugal. Het is ook een natuurreservaat waar veel watervogels overwinteren. Het haventje van Carrasquiera ligt net buiten het dorpje en bestaat uit een woud van palen en gammele steigers waar felgekleurde visserbootjes bij eb in het slik liggen. Een prachtig plekje om te overnachten.

14-11-2010. Rijstvelden.

Het heeft geregend vannacht. Dat is vooral te merken aan de paden waarover we een wandeling maken; een grote blubbermassa. We lopen door het dorp Carrasquiera en dan door de rijstvelden van dit deltagebied. We krijgen gezelschap van een jonge hond die het hele rondje meeloopt. We zien massa's steltlopers, reigers en ooievaars in de velden en op de slikken. Het is nu vloed en de bootjes in het haventje dobberen aan de steigers. Een paar vissers zijn bezig hun bootje leeg te hozen. Onze wandelschoenen zijn twee keer zo zwaar geworden door alle klei die eronder geplakt zit. We rijden tegen twaalven weg uit het haventje en gaan via de kustroute verder zuidwaarts. Ons doel is de lagune bij Costa de Santo André maar bij de lagune van Mildes blijven hangen. Mooie nieuwe parking bij 3 restaurantjes, weinig dagjesmensen, groot strand en veel zon. We poetsen een tijdje op onze wandelschoenen, lopen een stuk door de duinen en langs het strand en luieren in de zon. Morgen is er weer een dag.

15-11-2010, Startproblemen.

We bleven hier iets langer hangen dan we van plan waren want als we om half elf willen vertrekken wil ons busje niet starten. Accu Leeg? Hebben we te lang naar de fadozender 'Amalia' geluisterd? Of te weinig kilometers gemaakt gisteren? We bellen de ANWB die via steunpunt Barcelona een Portugese wegenwacht langs stuurt, voor de zekerheid meteen maar met een grote aanhanger. Die komt pas om half een. De monteur start even door met een handaccu en ja hoor... hij doet het meteen weer. Gelukkig geen kapotte startmotor of zoiets. We krijgen de raad mee een kwartier te rijden om de accu weer opgeladen te krijgen. Het was dus blijkbaar toch te veel radio..... Enfin we komen dan toch bij de lagune van Santo André. We maken een korte wandeling naar het water en zien massa's watervogels, vooral steltkluten, meerkoeten, eenden, reigers enz. Morgen willen we aan de zuidzijde van deze lagune nog wat routes lopen.

16-11-2010. Weer een eindje verder richting de zuidkust.

We maken een mooie wandeling door dit natuurgebied van de lagune. Een observatiehut die er zou moeten zijn blijkt afgefikt te zijn. We zien wel veel watervogels, vooral eenden en meerkoeten. Zoveel mogelijk de kust volgend komen we via Sines en Vila Nova de Milfontes in Zambujeira do Mar. Dit wordt hier de kust van Vasco di Gama genoemd omdat die ontdekkingsreiziger hier is geboren. Alweer zo'n rustig, afgelegen dorpje. Het strand is wit maar de rotsen bestaan uit donkere basaltkliffen. Er staan mooie huisjes in wit, blauw en geel met typische hoge opengewerkte schoorstenen. Vlak naast het kerkje vinden we een plekje voor de nacht; alweer een mooie zonsondergang!