Door Alentejo

24 oktober 2010. Wandeling en Marvão.
Van Castelo de Vide rijden we tegen half 10 weg om een wandeling te gaan maken die bij Casfreires begint. Hij staat in de Actief en Anders-gids Portugal van de ANWB. Op het kleine pleintje bij het café vinden we nog net een plekje om de camper te parkeren. De wandeling gaat eerst een heel eind terug over de weg die we gekomen zijn; uitzicht is formidabel en kijkt uit over een grote vlakte. Dan dalen we af via een Romeinse weg die nog verrassend goed in takt is. We passeren een waterplaats, enkele grote huizen met veel land er om heen, een schaapskudden en een weiland met koeien. We zien en horen vogels en vlinders en sprinkhanen fladderen om ons heen; een heerlijke wandeling alleen het laatste stukje is een flinke klim terug het dorp in. Er is weinig schaduw zodat we tamelijk moe en bezweet bij de camper terugkeren. Na uitrusten, eten en drinken vervolgen we onze route verder de provincie Alentejo door en leggen aan bij Marvão. Dit Middeleeuwse gehucht op een hoogte van 862 m is spectaculair gelegen op een helling die uitkijkt op Spanje. De 13e eeuwse muren gaan naadloos over in het graniet van de bergen. Binnen de muren liggen een aantal witte huizen, een kerk en een kasteel. Vanaf de donjon weer een spectaculair uitzicht over de Serra de São Mamede en naar het oosten toe, Spanje. We lopen rondom over de muren en dan door de straatjes, tevergeefs op zoek naar een terrasje. We besluiten naast de muur op de parkeerplaats te overnachten en als de dagjesmensen vertrokken zijn is het een en al stilte. Diep in het dal gaan later wat lichtjes branden van gehuchtjes die daar liggen. Het is volle maan.

25 oktober 2010. Wandeling en naar Campo Maior
In de wandelgids: Voetwijzer 12 (Zuid-Portugal) staan 23 wandelingen door de Alentego en Costa de Lisboa. Vandaag lopen we nummer 11 die start en eindigt in Galegos, (niet ver van Marvão) en gaat vlak langs de Spaanse grens. Het is een schitterende tocht in evenzo mooi weer. Over ezelspaden, door velden, over watertjes en langs af en toe wat woninkjes/ boerderijtjes leggen we de 12 km in een rustig tempo af. Bijna overal hebben we zicht op het hoog gelegen Marvão, waar we gisteren en vannacht waren. Af en toe is het flink klimmen. Dan is het tijd om boodschappen te doen; we vinden op weg naar Campo Maior een grote Leclerc waar we het nodige inslaan. We komen door een uitgestrekte olijfbomenstreek, zo ver als het oog reikt. De camping net buiten Campo Maior, is pas dit jaar geopend en wordt gerund door een Nederlands stel. Joris ontvangt ons hartelijk. Naast ons staat er nog een Nederlandse camper. We kunnen hier ook internetten en dat doen we dan ook; ff skypen met de kinderen en zus zodat wij en zij weer op de hoogte zijn.

26-10-2010 Stadswandeling Campo Maior en Elvas.
's Morgens verkennen we het oude centrum van Campo Maior. Het meest opmerkelijke in deze stad is wel de Capela dos Ossos. In 1732 sloeg de bliksem in een buskruitmagazijn in. Meer dan 1500 mensen verloren het leven. Al die doden zijn gebruikt voor de sinistere, geheel met mensenbeenderen beklede Capelo. Verder is hier apart dat er in de stadsmuur ruimtes als woninkjes worden gebruikt, met maar 1 klein raampje. Er zijn typische lage huisjes met grote schoorstenen te zien. 24 kilometer verop ligt Elvas. Deze hele stad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco door zijn unieke dubbele stadsmuren met stervormige bastions. We lopen over die 17e eeuwse wallen van deze vestingstad en hebben zowel naar binnen als naar buiten steeds prachtig uitzicht. Verder ligt er naar de stad toe een indrukwekkend 7 kilometer lang aquaduct, 31 meter hoog, verdeeld over 5 niveaus en 843 bogen. We bekijken natuurlijk nog het kasteel en een stuk of wat kerken en rusten uit op het gezellige centrale plein op een van de terrasjes. We overnachten op de betaalde parking met slagbomen(30cent per uur, tussen 9.00 en 19.00) net binnen de stadsmuur.

27-10-2010 Wandeling bij Barro Branco en naar Vila Viçosa.
De streek waar we nu zijn is vol met marmergroeven. Links en rechts van ons zien we kolossale afgravingen en vrachtwagens rijden af en aan zwaarbeladen met grote brokken marmer. De ochtend gebruiken we om een wandeling langs verlaten groeven te maken. Ook deze beschrijving staat in ons 'Voetwijzer'wandelgidsje. Hij gaat door zeer ruig gebied en af en toe is het raden waar het pad is. Erg veel distels en andere prikkers hebben de paden overwoekerd. Een marmergroeve zit vol met water nu. Na de lunch op de parkeerplaats bij het kapelletje rijden we door naar Vila Viçosa. Deze stad was sinds 1500 de residentie van de hertogen van Bragança en in 1640, toen een van hen koning werd, werd het hun vakantiestek. Alles in deze stad lijkt van marmer: bankjes, stoepranden, goten, vensterbanken en complete huizen .Het Paço Ducal met een marmeren façade aan een groot marmeren plein gaan we van binnen bezichtigen. Hier woonden dus eeuw na eeuw diverse generaties hertogen. Er is een prachtige collectie van vloerkleden, meubels, kroonluchters, serviezen, schilderijen en wandkleden, alles bijna nog in de staat zoals die begin 1900 was, toen de laatste hertog overleed. De keuken is een blinkende koperverzameling van zo'n 600 potten en pannen, waarbij de grootste pan zo ongeveer een badkuip groot is. De rondleiding duurt ongeveer een uur en ondanks dat die in het Portugees is voor onze groep van 5 personen, zeer interessant.
Dan is het tijd voor een terrasje in de zon. De parkeerplaats aan een groot plein is onze plek voor vannacht.

28-10-2010. Naar Monsaraz.
Pas laat wakker vandaag. We rijden op ons gemak richting het grootste stuwmeer van Europa: Barragem do Alqueva. Het gaat nog even langs de Spaanse grens; onze gasfles is bijna leeg en die willen we in Spanje omruilen. Het middeleeuwse Monsaraz kijkt neer op de grensrivier Guadiana en het enorme stuwmeer. Omdat het een beetje nevelig is, is het zicht sprookjesachtig, bijna een Chinees schilderijtje. Vanaf de parkeerplaats lopen we naar boven het plaatsje in. Het kasteel heeft een grote binnenplaats die gebruikt kan worden voor stierengevechten. De kleine 16e eeuwse kerk heeft vergulde altaren en beschilderde zuilen. Alle huisjes aan de 3 straatjes zijn wit geschilderd en het uitzicht van 360 graden is adembenemend. Hier blijven we vannacht!

Van Batalha naar Castello de Vide.

21-10-2010. Batalha - Fatima - Tomar - Vila Nova de Barquinhas.
Na gisteren een min of meer noodzakelijke rustdag, vandaag dan eindelijk het klooster in Batalha van binnen bekeken. Het is verbazingwekkend. Aan deze dominicaanse abdij, een meesterwerk van Portugese Gotiek, werd in 1388 begonnen en er is in de twee eeuwen daarna steeds door andere architecten in opdracht van opeenvolgende koningen aan gewerkt. Overal zijn ragfijne torentjes, pinakels, vensters en kapellen. Geen steen is onbewerkt. In 1557 werd de bouw gestopt en het laatste mausoleum is nooit afgemaakt; er zit geen dak op en de torens zijn maar half. We lopen er een anderhalf uur rond en vallen van de ene verbazing in de andere. De Capitoolgids geeft een duidelijke uitleg en dat maakt dit bezoek extra interessant.
Dan gaan we weer een eindje verder. Het gaat landinwaarts, eerst naar Fatima. Dat is weer van een andere orde. De bekende bedevaartplaats, vergelijkbaar met Lourdes en Santiago trekt bussen vol met toeristen en gelovigen. Er wordt om 12 uur een dienst gehouden in de Verschijningskapel op de plaats waar in 1917 3 herderskinderen een Mariaverschijning zagen. Een half jaar daarna kwamen er al 70.000 mensen naar die plek toe. Er is een hoek waar kaarsen en allerlei lichaamsdelen van was worden geofferd. Het plein voor de kerk is 2 maal zo groot als het St.Pietersplein In Rome. Tegenover de kerk ligt een samenkomstruimte die plaats biedt aan duizenden bedevaartgangers en onder het plein zijn nog eens een aantal kapellen en expositieruimtes. Mensen leggen een bepaalde afstand af op hun knieën om gunsten af te smeken, beloftes in te lossen of om boete te doen. Er zijn nu enkele honderden bezoekers maar door de immense ruimte kun je het nauwelijks druk noemen. We rijden door naar Tomar en bezoeken daar de enorm grote kruisridderburcht (Tempeliers) boven op de berg. Ook hier lopen we weer met open mond alles te bekijken. Heel apart is de kloosterkerk met het achthoekige heiligdom in het midden. Er zijn een aantal kloosterhoven en alles is gemaakt in de z.g.n.'manuelino-stijl'.
Omdat er op de parking waar campers kunnen staan nu een grote kermis aan de gang is rijden we voor de nacht door naar Vila Nova de Barquinhas en vinden aan de rivier de Taag een prima rustige plek in een groot park. Deze avond zien we de zon in de rivier zakken!

22-10-2010. Vila Nova de Barquinhas - Abrantes.
Vandaag is Abrantes ons doel. Onderweg erheen stoppen we nog bij kasteel 'Almourol', het ligt op een piepklein eilandje in de rivier de Taag. Als we in Abrantes zijn aangekomen rijden we eerst naar het infokantoor. We moeten eerst een wasserette zien te vinden want dat is hard nodig. Bij de 'Pingo Doce', een grote supermarktketen vinden we die. Morgen klaar. Dan op zoek naar internet om weer wat verhalen en foto's te versturen en de mail te bekijken. Dan kost even tijd maar uiteindelijk kunnen we bij een restaurant het web op. Daarna zoeken we het park op waar de camperplaats is. Ook dit ligt weer aan de Taag en ziet er prima uit. We maken nog een wandeling langs de rivier.

23-10-2010. Abrantes -Castelo de Vide.
Omdat de was pas na 12 uur klaar is gebruiken we de tijd ervoor om Abrantes te bekijken. We maken een rondwandeling door het stadje dat op een heuvel ligt met een kasteel op de top. We hebben een schitterend zicht op de omgeving en als we boven op de toren staan zien we de nevels die nog in het dal van de Taag hingen, langzaam oplossen in de zon. We dwalen nog wat door de kleine straatjes en gaan dan naar de Pingo voor boodschappen en de was. Alles is zelfs gestreken! Na de lunch gaan we verder in de richting van de provincie Alentejo. Het is een bergachtig gebied met schitterende kleine stadjes hoog op de heuvels. We zetten de camper op de P neer en gaan het stadje verkennen en voor de 2e keer vandaag beklimmen we de toren van een burcht. Deze heeft zelfs kleine huisjes binnen de kasteelmuren staan. Er is weer een prachtig ver uitzicht over de bergen in de omgeving, om stil van te worden. Het Parque da Serra de São Mamede is een natuurreservaat bij uitstek geschikt om wandelingen te maken. Het is een bosrijk gebied. We rusten wat uit op een terrasje op het centrale plein met een wijntje ( 43 cent) en schrijven wat kaartjes voor toekomstige jarigen. En dan is er weer een schitterende dag voorbij.

Buçaco Coimbra en Coninbriga

16-10-2010. Buçaco.
Met 2754 km op de teller en 9.15 op de klok vertrekken we uit een mistig Sangalhos. We rijden eerst naar Luso, een kuuroord. In navolging van vele anderen vullen we een 6,5 l fles met echt Luso water bij een van de vele fonteintjes. Enkele kilometers verder ligt het Buçaco park. Dit natuurgebied tegen de hellingen van de Serra de Buçaco behoorde tot 1834 aan de kloosterorde van de karmelieten. Zij hebben dit exotische bos aangelegd met zaden die de Portugese zeelieden op hun reizen verzameld hadden. Er zijn bv. ceders uit Libanon en Mexico, Californische en Japanse cipressen, gingkobomen, palmen en boomvarens. Om het terrein staat een 6 km lange muur met een aantal toegangspoorten. Er staat een duur hotel (vroeger een koninklijk zomerpaleis, in Italiaanse stijl - 1888). In het 17e eeuwse klooster zijn een kapel en de met kurk beklede cellen te zien. Er is een kruisweg met kapellen waarin mansgrote terracotta figuren te zien zijn. De kruisweg eindigt helemaal boven op de top van waar een weids uitzicht is over de omgeving. We wandelen hier een aantal uren rond met aardig wat klimwerk. Vervolgens rijden we door naar Coimbra, crossen door de stad (steken 2x de Rio Mondego over) en rijden naar de Parque Municipal de Campismo de Coimbra. Daar krijgen we een mooie zonnige plek met zicht over bergen en dalen. We blijven hier 2 nachten en hebben morgen de hele dag om Coimbra te bezoeken.

Zondag 17-10-2010. Esther is jarig vandaag...Proficiat!!
Vandaag gaan we vanuit de camping met de bus naar Coimbra's centrum. Het is een schitterende stad om rond te dwalen. Vooral de bovenstad, via een lange trap vanuit de benedenstad bereikbaar heeft veel moois; een oude en een nieuwe kathedraal (in de oude is net een dienst bezig en de nieuwe is gesloten) en natuurlijk de universiteit, sinds de 14e eeuw dé studentenstad van Portugal. Bijna de hele top van de heuvel wordt door de verschillende faculteiten ingenomen. Het hoofdgebouw heeft een zuilengalerij, een aula (die nog steeds gebruikt wordt bij ceremonies), een klokkentoren, een kapel en een bibliotheek. We bezichtigen alles uitgebreid. Vooral de bibliotheek is zeer indrukwekkend; er staan 300.000 boeken in met bladgoud beschilderde kasten. De vloeren zijn van marmer, de plafonds illusionistisch beschilderd. We sluiten ons hier aan bij een Duitse groep en luisteren mee naar de uitleg. Heel indrukwekkend!! Via de botanische tuin, waar het verbazend rustig is voor zo'n mooie zondag lopen we weer naar beneden. We internetten even om het reisweblog bij te werken en gaan dan nog de Santa Cruz kloosterkerk bekijken en rusten op een terrasje daar vlakbij een tijdje uit. Een poging om vanavond ergens een fadovoorstelling te gaan zien loopt helaas op niets uit. We gaan met de bus terug en praten nog lang na over de indrukken van deze dag. De foto's van Coimbra volgen nog!

18-10-2010. Conimbraga - Figueira da Foz.
Tegen elven zijn we bij de ruïnes van Conimbraga, de mooiste Romeinse opgraving van Portugal. De stad werd in de 1e eeuw door de Romeinen hier gesticht. Vooral interessant zijn de twee villa's met verbazend goedbewaarde mozaïekvloeren en een badenverwarmingsstelsel. Verder zijn er resten van de vestingmuur, een aquaduct en een tempel. In het museum zijn veel restanten uit die tijd te zien alleen is het (vandaag) maandag gesloten. Via Montemor-o-Velho, dat een imposant kasteel boven zich heeft rijden we weer naar de kust: Figueira da Foz. Tegen tweeën zien we de oceaan opduiken en de grote Mondegobrug. We vinden een mooi plekje bij diverse andere camperaars op een groot parkeerterrein aan de monding van de Mondego. Pal in de zon dat wel, maar hoor je ons niet over mopperen. We lopen een eind langs het water; er is hier een verbazend breed strand, zo'n 500 meter! We duiken even wat straatjes in en snuffelen rond bij een 'Chinees',deze verkoopt ook veel (goedkope) kleding. Nart vindt er een spijkerjasje. Rond zeven uur zakt de zon weer in de zee.
19-20-2010. Batalha.
Na het ontbijt en nog een rondje stad stappen we op. We rijden de brug over de Mondego over en gaan dan via een weggetje tussen zijn peilers door zoutpanneneiland (Ilha da Morraceira) op.
Het weggetje leidt ons langs houten schuren die op dijkjes tussen de ondiepe plassen en/of sloten staan. Het water ziet er overal zeer goor uit; het is eb. We stappen bij een van die schuren uit en wandelen zo'n dijkje over. Daar krijgen we te doen met wolken kleine (gelukkig niet stekende) muggen. We zien maar enkele steltlopers en die zijn direct als zij ons spotten verdwenen. Verderop staat iemand in de smurrie te hengelen. Recht tegenover een rioolbuis!!!! Wij zijn dus vrij vlot weer weg. In Praia da Leirosa, dat achter een gigantische energiecentrale aan de kust ligt, kijken we nog even naar een stuk of 10 surfers, die de hoge golven opzoeken. Onderweg naar Leiria rijden we door uitgestrekte naald en eucalyptusbossen en passeren kleine dorpen met hun witte kerken.
Om half 1 rijden we door Leiria naar twee cacheplaatsen bij Santuario Encarnacão, dat op een heuvel hoog boven de stad ligt. Eerst picknicken we tussen de pas geschilde kurkeiken. Dan zoeken we naar die caches. De 1e vinden we wel, de 2e niet. Dan gaat het door naar Batalha, ons eindpunt voor vandaag. Tegen tweeën rijden we de parkeerplaats achter het enorme klooster van Batalha op. Uiteraard verkennen we het dorp. We maken wat omtrekkende bewegingen om het klooster, maar de bezichtiging bewaren we voor morgen. Het is qua winkels en horeca sterk op toeristen ingesteld. We doen wat boodschappen en brengen de rest van de tijd vooral rustig door; het is te warm!

Van Guarda naar de westkust.

10-10-10 Van Guarda naar camping 'Chave grande' in Casfeires.

Na een zeer rustige nacht op een levensgrote parking bij een sportcentrum net buiten het centrum van Guarda rijden we op deze vroege zondagochtend naar het historische centrum om de kathedraal en wat ander moois te bekijken. We kunnen vlakbij parkeren; de kathedraal is groot, grijs en dicht. Een andere kerk, de 17^e eeuwse Miseacordia ziet er van buiten mooi uit maar zit stampvol met gelovigen dus die laten we even liggen. De São Vicentekerk heeft 16 azulejo-panelen over het leven van Christus. Heel onverwacht lopen we tegen een spiksplinter-nieuw super-modern winkelcentrum aan, dat we natuurlijk even binnengaan. Het is net voor 10-en. We moeten nog even wennen aan dat uur tijdsverschil! Omdat het hoog tijd wordt voor een wasbeurt willen we naar de camping in Celorico da Beira gaan. Het valt niet mee om op onze route campings te vinden die ook na 30/9 nog open zijn. Helaas is deze camping er niet meer. Dan maar wat verder rijden en naar camping 'Chave grande' in Casfreires waar we toch ook een wandeling willen maken. Die is gelukkig wel open; hij wordt gerund door een Nederlands stel (Theo en Charlotte) dat hier in 2004 is begonnen. Van november tot april wel gesloten; ze zijn dan in Nederland. We worden welkom geheten met een drankje en we kletsen heel wat af. Ik kan hier internetten dus de foto's en verhalen worden op het reislog gezet. Er zijn maar weinig andere gasten. Wat Nederlanders en Engelsen. We blijven hier wat langer als het weer goed blijft. Lekker wandelen en uitrusten.

11-10-2010 Wandeling

Het weer is nog steeds prima. We maken vandaag een 11 km lange wandeling in de omgeving die over de top van een berg gaat waar een kapel staat, Santa Barbara. We moeten rode stippen en pijlen volgen, af en toe is het even zoeken doordat alles zo snel weer begroeid is. Boven hebben we een weids uitzicht op de Sera Estrela een hoge bergrug en het dal ervoor met veel wijnbouw. Wat een rust hier! De rest van de middag brengen we door op het terrasje bij de bar en kletsen wat met andere gasten en Theo en Charlotte.

12-10-2010 Vandaag wordt Feija, onze kleindochter 1 jaar!!

En wij gaan weer een eindje verderop kijken. Eerst naar Viseu. Zowel de parking, de straatjes als de kathedraal zijn nogal rommelig. Op de grote parkeerplaats staan geen vakken getekend dus alles staat kris-kras door elkaar. In de smalle straatjes naar boven is het een mix van allerlei winkeltjes; trouwjurken, tapijten, ijzerwaren, kleding, snuisterijen, van alles is er te koop. Dan de Sé: een mengeling van verschillende bouwstijlen, romaans, gotisch, barok , azulejos en manuelino, koorstoelen met Chinese motieven en een modern altaar van graniet en staal. De Igreja de Misericordia ertegenover staat voor 2/3 deel in de steigers.

We rijden via het ongerepte dal van de rivier de Vouga naar Aveiro en vinden een mooi plekje aan een van de kanalen. Venetiaans aandoende boten varen er toeristen rond en de stad staat vol met prachtige oude en nieuwe gebouwen. De omgeving is ook zeer de moeite van het bekijken waard: er zijn grote rijstvelden, zoutpannen en er wordt nog ouderwets zeewier binnengehaald voor de bemesting van het land. Morgen gaan we daar wat in rondwandelen en toeren door om de lagune heen te rijden. Er ligt ook een natuurreservaat waar veel vogels te vinden zijn.

13-10-2010 Zus Alice is vandaag jarig ze viert dit al snorkend in Egypte...PROFICIAT! Ook nicht Carolien in Denemarken: Van Harte!

Al vroeg zijn we in Salreu een dorp 15 km ten noorden van Aveiro waar een 'trail'is uitgezet door het deltagebied hier, een waar vogelparadijs van zowel stand- als trekvogels. Een wandeling van 8 kilometer begint bij het bezoekerscentrum (pas nieuw maar nu wel gesloten). Onderweg staan veel informatieborden over het dieren en plantenleven. Het is een schitterende tocht door dit gebied waar voornamelijk rijst verbouwd werd (de velden staan er nog vol mee) en waar sloten en sluisjes zijn aangelegd t.b.v. de waterbeheersing. We zien veel ooievaars, soorten reigers, groenlingen, rietzangers, spreeuwen en we horen er nog meer. Er zitten kikkers, en libelles en vlinders fladderen om ons heen.

Via Murtosa rijden we daarna om de lagune heen en komen op de landtong voor Aveiro waar een kilometers lang zandstrand is. Bij het Natuurreservaat São Jacinto pikken we alvast een folder op. Morgen gaan we hier door het bosgebied een wandeling maken. Iets verderop bij de strandparking zetten we onze camper neer. Genoeg voor vandaag. We bekijken het uitgestorven brede strand met de gesloten strandtent, de wilde zee en de lage duinen. Ook het eethuisje naast de parkeerplaats is dicht. Ons maakt het niet uit, de zon schijnt tot we hem tegen zevenen in de zee zien zakken.

14-10-2010. São Jacinto - Costa Nova.

De dag begint in vrij dichte nevels, maar die trekken gelukkig snel op. We zijn om half 10 in het park en wandelen de rode route door een schitterend stuk natuur. De stukken met hoge dennenbomen zijn vergeven van zangvogels als koolmezen, vinken, roodborstjes, zangers of zo iets. Helaas zitten ze doorgaans te hoog en verstopt. De paden kronkelen zich tussen de bomen en struiken door. Na 3 kwartier komen we door open landschap en de duinen aan zee.

Door een bos lopen we dan naar de Pateira Observatório. Daar worden we tot absolute stilte gemaand door een bord. En inderdaad als we even later de hut binnenlopen is het 'lawaai' van het lopen op een planken vloer al te veel. De eenden stuiven acuut weg en landen een halve vijver verderop.

We zien Wilde eenden, Wintertalingen en Smienten, één Dodaars en één Blauwe reiger.

Dan gaat het via een andere route door vrij open landschap en opnieuw bos weer naar de ingang terug. Kwart voor een zijn we weer bij de ingang van het park. Sinds augustus is er een nieuwe veerdienst naar Barra; nu hoeven we niet 60 km om te rijden. We gaan via Gafanha en steken een moderne brug over voor de laatste paar kilometers naar een camperplek in Costa Nova. We maken een wandeling over een plankier dat op de duintoppen ligt. Op zee is nu niet zo veel te zien vanwege mist. We steken vervolgens het dorp dwars door naar het strandmeer aan de andere kant. Daar zien we de beroemde vissershuizen, die gestreept geschilderd zijn. Dit is een alleraardigst vakantiedorpje.

Op de camperplaats zijn intussen diverse nieuwe campers binnengekomen. Het is weer goed slapen met een ruisende zee op de achtergrond.

15-10-2010. Costa Nova - Praia de Mira - Sangalhos.

We vervolgen onze tocht langs zee nog een eind zuidwaarts. Bij Praia Areão hebben vissers net met een tractor visnetten naar binnen gehaald. En daar is blijkbaar veel van de vangst op het strand blijven liggen en er zijn dan ook honderden meeuwen aan het rondvliegen.

Even later zien we zo'n tractor een boot het water in duwen. Die moet dan nog de branding door. Dat gaat met veel gespetter gepaard. Achter het duin zien we de schuur die vroeger bestemd was voor de ossen. Die moesten toen de netten binnenhalen, maar dat is nu verleden tijd. We komen langs Poço da Cruz. We gaan daar naar het strand voor een cache op een pier van lompe rotsblokken, die het zand van het strand moet vasthouden. Daar ligt die cache. We zoeken tevergeefs in de ontelbare holtes.

Wat later komen we in Praia de Mira aan het Barrinha-meer. We zien er in eerste instantie massa's meerkoeten. Het opzoeken van een cache daar mondt uit in een tour over boardwalks (hier letterlijk omdat de loopbruggen zijn bespijkerd met grote houten platen) het hele meer rond. De cache vinden we bij een bankje. Iets verder staat een observatietoren. Daar zijn weer meerkoeten te zien met massa's meeuwen, enkele Blauwe en Kleine zilverreigers en één aalscholver. Tegen de oevers van het meer liggen waanzinnige hoeveelheden waterhyacinten. In bloei. We zoeken de camperplaats in Salganhos op, een eindje het binnenland in, omdat het van daar niet te ver naar het Buçaco-park is, dat we morgen willen gaan bezoeken. Deze camperparking is spiksplinternieuw met goede voorzieningen. Er ligt zelfs een hoogomheinde tennisbaan naast. Een net hangt er nog niet. We zijn de enige gasten hier vannacht.

Van Noord Spanje naar Portugal

5-10-2010. Ameyugo - Palenzuela - Palencia.
We zien tijdens het ontbijt van ca 8.30 de zon opkomen. Met 1726 km achter de rug rijden we om 9.15 bij Ameyugo de snelweg weer op. Het landschap is geel, glooiend, de korenvelden kaal geschoren, de zonnebloemen bruin en nog op het land.
Tegen 12 uur zoeken we een cache bij de Très Colossos in het mooie dorpje Palenzuela. Daar staan ook 3 kerken, waarvan de grootste gerestaureerd wordt. Iets verderop rechts vinden we die Colossos, de resten van een 'palacio' zoals een vrouw ons vertelt. Het is uit leem en gaten opgetrokken in de stijl die we kennen van zuidelijke Saharalanden.
We rijden door naar Palencia. Onderweg zien we enorme aantallen windmolens op de heuvelruggen. 2x passeren we heel lange opleggers met één wiek van zo'n moderne molen.
De camperplaats in Palencia vinden we heel gemakkelijk door de vele bordjes die er heen wijzen.
We zetten Zippy weg en beginnen om 13 uur aan de wandeling door de stad. Eerst zoeken we een internetzaakje op om de eerste verhalen en foto's op het reislog te zetten. We bekijken de mooie gebouwen en de kathedraal en wandelen even naar een Mercadonna voor wat boodschappen. In de loop van de avond stroomt de parking aardig vol met vooral Franse campers die in konvooi richting Marokko gaan.

6-10-2010. Palencia - Valladolid - Salamanca.
Om10 uur uit Palencia weg.
Eerst naar Valladolid, waar we zo'n anderhalf uur door het centrum van de stad wandelen. Vooral de mooi gebeeldhouwde façade van de San Pablo kerk is indrukwekkend. Ook hier weer een uit de kluiten gewassen kathedraal met de aangrenzende Colegio de San Gregorio.
We rijden naar Simancas voor twee caches.De eerste bij het Archivo General vinden we simpel. We lopen door het heel aardige dorp naar het uitzichtpunt, waar schitterend zicht is op de brug over de Rio Pisuerga. De cache laten we zitten, omdat daar de plaatselijke jeugd zich heeft verzameld.
Het landschap wordt steeds vlakker tot we alleen nog maar heuvels in de verte zien. Alles is dor en geel geschroeid door de zon, die overigens ook vandaag zijn best doet.
We stoppen voor een klein rondje door Tordesillas aan de Duero. Hier maakten Spanje en Portugal in de Casas de Tratado in 1494 afspraken om Zuid Amerika te verdelen. (Spanje kreeg alles behalve Brazilië).
Dan gaat het door naar naar Salamanca, waar we willen overnachten. Aan de Rio Tormes vinden we een mooie plek. We hebben er zicht op de kathedralen aan de andere kant van de rivier.

7-10-2010. Salamanca - La Alberca.
‘s Morgens gaan we vanaf een uur of 10 Salamanca's oude stad in tot ca half drie.Op het grote plein in het centrum gaat een manifestatie plaatsvinden rondom het Spaanse elftal dat zich gaat presenteren en morgen tegen Litauwen moet spelen voor de kwalificatie voor het E.K. Nadat we wat boodschappen hebben ingeslagen beginnen we aan een bijzonder aantrekkelijke rit naar La Alberca. Aanvankelijk nog door licht glooiend landschap met het al lang bekende verdorde gras.
We zien enkele vale gieren boven ons cirkelen.
Wat later rijden we door uitgestrekte bossen met zeer veel tamme kastanjes. Al gauw zitten we in de bergen.
Onderweg stappen we even uit bij de Mirador de la Cabra. Met een mooi uitzicht over de brede dalen.
Dan is het nog maar een kwartier naar La Alberca. Zo op het eerste gezicht een heel aardig dorp. We rijden naar de Casa del Parque dat een grote parking heeft met 10 aparte plaatsen voor campers met voorzieningen.

8-10-2010. La Alberca.
‘s Morgens regent het nog evennet als vannacht. We lopen het dorp in om dat te gaan verkennen. Zeer de moeite waard met huizen in een eigen vakwerkstijl. Dikwijls los opeen gestapelde keien in een raamwerk van houten balken. Meestal afgesmeerd met het een of ander pleisterwerk, maar soms ook niet! De straten zijn bezet met grote keien en soms met twee rijen betonblokken om auto's er comfortabeler over te kunnen laten rijden. Overal zien we slagerijen, waar de Iberische hammen worden verkocht en wat souvenirwinkels
Het 2,5 km lange wandelingetje doen wij na de lunch.
Borden vertellen ons dat er hier vossen, boskatten, otters en wolven zijn. Onderweg hebben we goed zicht op de verderop gelegen bergen met de Peña de Francia als speciale aandachtstrekker. Daar willen we morgen overheen rijden!

9-10-2010. La Alberca (Spanje) - Guarda (Portugal).
Het heeft de hele nacht gigantisch gestormd en geregend, maar gelukkig is het 's morgens weer droog. We rijden naar La Peña de Francia en het klooster daar. Dat is een spectaculaire rit van een hoogte van 1000 m naar 1700m en de wolken in. We bekijken het klooster met de sober ingerichte en sfeervolle kerk, en de grotkapel. Minstens even belangrijk voor ons is het uitzicht vanaf deze bergtop. Zo af en toe waait de harde wind gaten in de mist en kan er snel een plaatje worden geschoten.
We rijden dan aan de andere kant van de berg weer naar beneden in de richting van Portugal. In Ciudad Rodrigo zetten we de camper net achter de markt neer en beginnen aan de 2,5 km wandeling over de stadsmuur. Het eerste deel is nog niet zo bijzonder, maar dan krijgen we al een goede kijk op het mooie stadje. Heel aardig is ook het centrale plein met de gemeentehuis..
Na 2290 km gaat het om 16.30 Portugal in, waarmee we één uur tijd terug krijgen. Het is 15.30 dus.
We vinden 2 caches bij het station van het Portugese grensstadje Vilar Formoso.
We gaan door naar opnieuw een hoogtepunt van deze reis: Het dorpje Castelo Mendo. Dat lijkt echt in de middeleeuwen te zijn blijven steken. Nu niet alleen door de heel oude huisjes en andere bouwsels, maar ook de oude dames van het dorp die geheel in het zwart lopen.
We bewonderen het dorp en de kasteelruïne. We besluiten de camperplaats in Guarda op te zoeken om daar te overnachten.

Van Waalre naar Noord Spanje.

Waalre - Noord-Spanje.

Op 30 september vertrekken we even na half elf uit Waalre. Bij de Belgisch-Franse grens houdt het op met regenen en breekt de zon door. De eerste nacht brengen we ten zuidoosten van Parijs door in Bray sur Seine (540 km).Het weer wordt steeds beter naarmate we zuidelijker komen.

De tweede nacht is alweer aan een rivier; nu bij Bourdeille aan de Dronne in de Dordognestreek (1029km).

We gaan op de 3e dag richting de Atlantische kust en willen nog een keer in het vogelreservaat van Arcachon rondkijken. Een 6 kilometerlange wandeling bij Le Teich gaat door een bijzonder natuurgebied. Door de wisseling van getijden en verschillen in diepte en zoutgehalte van het water zijn er hier in dit park veel verschillende soorten vogels. En inderdaad een grote hoeveelheid vogels: soorten eenden, ganzen, reigers en steltlopers. We zien lepelaars, meerkoeten, aalscholvers en een kwak. Ook de ijsvogel laat zich een paar keer zien. Er zijn een stuk of 20 schuilhutten op de route zodat we op veel plekken ongestoord de vogels kunnen gadeslaan. Op de parkeerplaats bij het infocentrum staan inmiddels een stuk of tien campers. We besluiten hier te blijven overnachten. We genieten nog een uurtje van de zon en lopen na het eten nog een rondje langs de jachthaven. De temperatuur is dan nog zo'n 26 graden.

3 oktober: Nadat we het hoogste duin van Europa hebben beklommen: Dune de Pyla (120 m hoog, 2500 m lang en 500 m breed.), passeren we rond vier uur de Spaanse grens en zoeken in de buurt van Renteria (iets ten zuiden van San Sebastian) een parking. De temperatuur is nog steeds prima alleen waait het stevig. We zijn al een dikke 1500 km van huis.

Het regent de hele nacht en ook 's morgens vertrekken we met de ruitenwissers op de hoogste stand. We rijden nu landinwaarts en na twee of drie bergruggen laten we de regen achter ons en breekt de zon door. Meteen is de temperatuur ook weer ver boven de 20. We brengen een bezoekje aan Oñati (op weg naar Vitoria) en worden daar verrast door een groot straat- verkleedfeest (zeg maar karnaval). Er heerst een vrolijke sfeer. We bekijken ook nog de Iglesia de San Miguel, een prachtige barokke kerk; alleen kunnen we deze niet in; hij is vanwege het 4 oktoberfeest gesloten! Vitoria zou de volgende stop zijn geweest, ware het niet dat we met geen mogelijkheid een parkeerplaats kunnen vinden; de parkeergarages zijn allemaal te laag voor ons busje. Dus rijden we door richting Burgos over de N-1. We stoppen bij een hooggelegen picknickplek : Monumento al Pastor. Hier ligt ook een cache verstopt. We lezen op een bankje in de zon en rapen amandelen. We besluiten hier te overnachten.